Iran… jedno z tych bardziej niespokojnych miejsc na świecie. Jak każde, w którym zbiegają się ekonomiczne interesy wielkich mocarstw. Również miejsce, które stało się przez chwilę szczególnie ważne dla ponad 100 tys. Polaków. Stanowiąc armię gen. Andersa lub towarzysząc jej wyszli ze Związku Radzieckiego i na chwilę tutaj zamieszkali.
Ta „chwila” była na tyle długa, że pozwoliła wielu naszym rodakom odetchnąć, odżyć po traumatycznych przeżyciach w Rosji Radzieckiej, nabrać sił do waliki o „Wolność nasza i waszą”. Ta chwila jednak była na tyle krótka, iż na 70 lat Irańczycy zapomnieli o obecności w ich kraju wielu tysięcy Polaków.
A jednak… Od sześciu lat, czyli od 70. rocznicy, do świadomości mieszkańców Iranu wraca ten historyczny epizod. Chyba warto, by wrócił i do naszej zasiewając małe ziarno wdzięczności.
Na środowym wykładzie pojawił się w świadomości kilkudziesięciu uczniów naszej Szkoły dzięki pięknej opowieści dra Mateusze Kłagisza, iranisty z Instytut Orientalistyki UJ.
